อังกฤษ 2548

เคยไหม ที่จู่ๆ รู้สึกเหมือนพลัดหล่นเข้าไปในที่ๆ เราไม่รู้จัก ชั่วขณะนั้นโลกหยุดหมุน ไร้สรรพเสียงใดๆ ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่น มีเพียงตัวเรากับความสับสนสงสัย

เราตั้งคำถาม ค้นหาคำตอบ คำถามที่ไม่เกี่ยวอะไรกับโลกที่เราอยู่ 

อาจไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับปรัชญาชีวิตลึกซึ้ง 

หรือแนวโน้มเศรษฐกิจโลกในปีหน้า 

เราแค่สงสัยและอยากตั้งคำถามเกี่ยวกับชีวิตของเราเอง 

แค่อยากมีเวลาย้อนกลับมามองดูชีวิตตัวเอง ทบทวนมันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 

.

.

ช่วงเวลานั้นเองที่เราเรียกมันว่า “อารมณ์เอ็นยา -- อารมณ์ของการคิดใคร่ครวญ”

.

เหมือนในเพลงพิลกริม (Pilgrim) ของเอ็นยาที่ถามว่า 

.

“พิลกริม การเดินทางเป็นอย่างไรบ้างบนถนนสายที่คุณเลือก”

.

เอ็นยาบอกกับเราว่า เราทุกคนต่างเป็นพิลกริม 

หรือ เป็นนักแสวงบุญบนเส้นทางชีวิตของเราเอง 

เราเดินทาง วันแล้ววันเล่า เสาะแสวงหาไปในที่ๆ ไกลแสนไกล 

แต่ถนนอาจไม่ได้พาเราไปสู่ที่ใด 

ถนนแค่พาเรากลับมาสู่ตัวเราของเอง เพื่อจะค้นพบว่า เราคือใคร

..

        นิยายเรื่องนี้เป็นเช่นนั้น เรื่องราวผู้หญิงคนหนึ่งในช่วงวัยยี่สิบ ในปี 2548 เธอใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอังกฤษ หลายสิ่งเกิดขึ้นกับเธอราวภาพฝัน เธอใช้ชีวิต แล้วชีวิตก็ใช้เธอ 

เพื่อพามันไปพบกับอะไรบางอย่าง บางอย่างที่อยู่เหนือการเดินทางผ่านระยะทาง 

.

เธอไม่สามารถค้นพบถนนสายนั้นได้ ไม่ว่าจะ ณ ที่แห่งใดในยุโรป …ถนนที่พาเธอกลับมาสู่ตัวเอง 

.

กระทั่งจากนั้นอีกหลายปี เธอค้นพบมันในวันหนึ่ง วันที่เธอกำลังนั่งเขียนนิยายเล่าเรื่องราวของตัวเอง ถนนเส้นนั้นปรากฏต่อหน้าเธอ เชื่อมโยงเธอสู่ตัวตนที่อยู่ลึกที่สุด

…

นิยายอารมณ์ดี อิ่มด้วยมิตรภาพและความรัก ผสมคลุกเคล้าความบ้าเฉพาะตัว เติมพลังให้ชีวิต กล้าที่จะไล่ตามฝัน อบอุ่น ตลก ฟิน อาจถึงขั้นเขย่าหัวใจ

เนื้อเรื่องมีทั้งหมด 4 ภาค 

ภาค 1: การเดินทางที่ไม่ใช่การเดินทาง

        “ทางออก คือการกลับเข้ามาข้างใน”

          ติช นัท ฮันห์ 

.

         ภาค 2: เมื่อการนับเริ่มต้นขึ้น

        “อดีตทำร้ายเราได้ แต่เราเลือกได้ว่า จะวิ่งหนีมัน หรือเรียนรู้จากมัน” 

          เดอะ ไลอ้อน คิง (1994) 

.

         ภาค 3: คำตอบ 

         “ใจของคนกับใจของคน ไม่ได้เชื่อมประสานกันด้วยความสอดคล้องเท่านั้น แต่ยังเชื่อมประสานกันอย่างลึกซึ้ง ด้วยบาดแผลกับบาดแผล เชื่อมประสานกันด้วยความเจ็บปวดกับความเจ็บปวด ความเปราะบางกับความเปราะบาง... (นั่น) คือ สิ่งที่อยู่ในรากเหง้าของความสอดคล้องที่แท้จริง” 

          ชายไร้สีกับปีแสวงบุญ, 

          ฮารูกิ มูราคามิ

.

         ภาค 4: ทางกลับคือการเดินทางต่อ

        “ดอกไม้ที่บานได้ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย คือ ดอกไม้ที่หายาก และงดงามที่สุด”

          มู่หลาน (1998)

     ..

โน้ต: นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้ว สามารถติดตามอ่านได้ทุกวันค่ะ ^^

ผู้เขียนเป็นมือใหม่ในโลกนิยายออนไลน์ ถ้าชื่นชอบก็ส่งกำลังใจกันได้นะคะ 

และหากมีเนื้อหาตอนใด ทำให้ผู้อ่านเกิดความไม่สบายใจ ผู้เขียนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ   

Cr. ภาพ: Pixabay และ Pinterest